روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ز کار ما و دل غنچه صد گره بگشود
نسیم گل چو دل اندر پی هوای تو بست
«حافظ»
( اَ )
۱- (اِ.) آن چه که باعث انگیزش و تحریک باشد، محرک، انگیزه.
۲- (اِفا.) در ترکیب به جای اسم فاعل نشیند: اسف انگیز، غم انگیز، شورانگیز.
(اَ زِ) (اِمص.) تحریک، ترغیب، تحریض.
(اَ زِ) (اِمر.) باعث، سبب.
(اَ یُ) [ فر. ] (اِ.) تفتیش عقاید.
( اَ ) (اِ.) نک اِنگُل.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناب ؛ چهار دندان نیش.
(اَ نِّ یَُ) [ ع. انیه ] (مص جع.) هستی، وجود؛ ج. انیات.
(~.) (اِمر.)
۱- (اِ.) نام فرشته‌ای در دین زردشتی.
۲- نام روز سی ام از هر ماه خورشیدی.
( اَ ) (اِمر.) غیر ایرانی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) همدم، همنشین.
(اَ نِ) (اِ.)
۱- افسانه.
۲- گفتار و سخن بیهوده.
(اَ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوش آیند.۲ - شگفت - آور.
(اَ مِ ش ِ) [ انگ. ] (اِ.) شیوه‌ای در فیلمسازی که در آن با گرفتن عکس‌های پی در پی از عروسک، نقاشی، نوشته و مانند آن تصویر متحرک تهیه شده و فیلم ساخته می‌شود، تصاویر متحرک، پویانمایی.
(اَ نِ) [ ع. ] (اِ.) ناله، آواز سوزناک، آنین هم گویند.
( اَ ) (صت.) برای اظهار نفرت و کراهت به کار آرند.
(اِ) [ ع. ] (اِ.) پوست، پوست دباغی نشده.
(اِ بَ) [ ع. اهابه ] (مص ل.) بانگ زدن، ترساندن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اهل ؛ ساکنان، مردمان، کسان.
(اِ نَ) [ ع. اهانه ] (مص م.) توهین کردن، تحقیر کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) فرود آوردن، هبوط دادن.
