روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
«خیالی بخارایی»
(اِ قِ) [ ع. ] (مص ل.) برکنده شدن، از بیخ برکنده شدن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رام شدن، مطیع شدن.
۲- (اِمص.) فرمانبرداری.
۳- فروتنی. ج. انقیادات.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فاش کردن سخن به طرز سخن چینی.
۲- نمو دادن.
(اُ ذَ) [ ع. ] (اِ.) نمونه، نمودار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- آگاه کردن.
۲- رسانیدن خبر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) به غارت دادن، به تاراج دادن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) راه پیدا کردن، پیدا و گشاده شدن راه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نهر؛ جوی‌ها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) تحریک کردن، برانگیختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) فرود آمدن، هبوط کردن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) دریده شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) شکست یافتن، هزیمت یافتن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) هضم شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ریخته شدن آب یا باران.
۲- ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کوشیدن در کاری.
۲- ستیزه کردن.
۳- سرگرم بودن به کاری.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ. نوء، سقوط ستاره یکی از منازل بیست و هشت گانه و طلوع رقیب آن از مشرق. تازیان می‌پنداشتند که هرگاه ستاره‌ای از منزلی ساقط شود و ستاره دیگر در مقابل آن طلوع کند، ناچار ...
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نور؛ روشنایی‌ها.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ نَور؛ شکوفه‌ها.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نوع ؛ جنس‌ها، اقسام.
