دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
هر مشکلی که هست، گرفتم گشود عقل
ره در حقیقت دل انسان که می‌برد؟
«صائب تبریزی»
(بَ) (اِ.) پاره، بهره.
(بَ تَ) (مص ل.)
۱- ایستادن.
۲- بیدار شدن.
۳- طلوع کردن.
۴- از میان رفتن.
(~. اَ) (مص ل.) صرفنظر کردن از آن چیز.
(بَ تِ) (ص مف.) ایستاده، برپا.
(بَ خَ) (اِ.) کابوس، بختک.
(بَ خِ) (اِ.)
۱- پاره‌ای از هر چیز.
۲- عدد کسری.
(بَ خا بِ یا بَ) (اِمر.)
۱- توشک، تشک.
۲- همخوابه، هم بستر.
(بَ خُ) (ص فا.)
۱- بهره مند.
۲- شریک، انباز.
(بَ خُ) (مص مر. اِمص.)
۱- به هم رسانیدن دو چیز، تصادم.
۲- به هم رسیدن دو کس، تصادف، ملاقات.
(بَ خُ) (ص فا.) بهره مند، کامیاب.
(~.) (حامص.) بهره مندی، کامیابی.
(بَ رَ) (ص.) (اِ.)
۱- زشت، نازیبا.
۲- زبون، سست.
(بَ) (اِ.) بعضی، اندکی.
(~.) (ص.) فدا، فدایی، قربان.
(~.) [ ع. ] (اِ.) نوعی پارچه کتانی راه راه، که یمانی آن معروف است.
(بُ) (مص مر.)
۱- عمل بردن (در بازی) مق باخت.
۲- سود، نفع.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) سرما.
(بَ دِ عَ) [ ع. ] (ص.) سرمای پیره - زن، هفت روز آخر زمستان.
(بَ بَ)
۱- (اِمر.) آشوب، غوغا.
۲- (شب جم.) دور شو!
(~. زَ دَ) (مص ل.) دور شوید دور شوید گفتن.
