دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو
که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی‌گیرد
«حافظ»
(بُ دَ) [ ع. ] جِ بدل، بدیل ؛ شریفان، کریمان.
(بَ لِ) (ص مر.)
۱- حیوان سرکش.
۲- آدم گردنکش، یاغی.
(بَ دَ) [ ع - فا. ] (ص.) قلابی، غیراصلی.
(~.) [ ع - فا. ] (اِ.) جواهرات و زیورآلات بدلی و غیراصل.
(بَ مَ سَّ) [ فا. ازع ] (ص مر.) (عا.) = بدمصب: بدمذهب.
(~. مَ) (ص مر.) کسی که در مستی عربده کشد و شرارت کند، آن که پس از مست شدن هرزه گویی کند.
(~. مَ ظَ نِّ) [ فا - ع. ] (ص مر.) بدگمان، بدظن.
(~. مَ ظَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) آنچه در نظر خوش نیاید.
(~. مِ) (ص مر.)۱ - نامهربان.
۲- بد - اندیش.
(بَ تُ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی ورزش شبیه تنیس که دو یا چهار بازیکن دارد.
(بَ دَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ساختمان کامل یک موجود زنده.
۲- تن، پیکر.
(بَ دَ)(اِمر.) تمرین‌ها و ورزش‌های ویژه برای تقویت ماهیچه‌ها و ایجاد یا حفظ تناسب در اندام‌های بیرونی، پرورش اندام.
(بَ)(ص مر.) دارای شهرت بد، معروف به بدی.
(بَ. نَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)بدنژاد، بد اصل.
(~. نَ) (ص مر.)
۱- بدشکل، زشت.
۲- بسیار نازک و تُنُک.
۳- نشان دهنده تمام بدن.
(بَ دَ نِ یا نَ) [ ع. ] (اِ.) تنه، پیکر.
(بِ دِ بِ) (اِمص.) (عا.)
۱- داد و ستد، معامله.
۲- مبادله، رد و بدل.
۳- روابط پنهانی متقابل.
(بِ دِ) (ص فا.)
۱- دارای بدهی.
۲- مدیون.
(~.) (حامص.) عمل بدهکار، وامداری، قرض داری. مق بستانکاری.
(~.) (اِ.)
۱- آنچه بدهکار باید به بستانکار بپردازد.
۲- قرض.
