دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد
گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید
«حافظ»
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وزن ؛ سنگینی‌ها.
( اُ ) [ ع. ] (اِ.) جِ وسخ ؛ چرک‌ها.
(اُ یا اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وسط ؛ میان‌ها، میانه‌ها.
(اَ دَ) (مص م.) افشاندن.
(اُ نِ) (اِ.) افسانه.
(اَ وِ) (اِ.) کتاب دینی زرتشتیان که شامل پنج بخش می‌باشد.
۱- یسنا.
۲- اوستا، ویسپَرد.
۳- وَندیداد.
۴- یشتا.
۵- خرده اوستا.
(اُ. عَ لَ. کَ دَ) (مص ل.) از سر و ته لباس زدن.
(اَ) (اِ.) نک استام.
(اَ یا اُ سَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- پسندیده تر.
۲- برگزیده.
۳- میانه، میانین.
(اَ یااُ سَ) [ ع. ] (ص تف.) فراخ تر، وسیع تر.
(او سَ نِ) (اِ.) افسانه.
(اُ) [ تر. ] (اِ.)
۱- پسر.
۲- غلام.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وصف ؛ صفت‌ها، چگونگی‌ها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] جِ وصل ؛ پیوندها، بندها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وصی ؛ وکیل‌ها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وضح.
۱- پیری.
۲- سفیدی ماه و سفیدی پیشانی اسب.
۳- پیرایه‌ای از سیم.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وضع.
۱- هیئت‌ها، شکل‌ها.
۲- احوال. ؛~ کسی را بی ریخت کردن آرامش کسی را به هم زدن، وضع کسی را به هم ریختن. ؛~ و احوال چگونگی کارها، ...
(اَ یا اُ ضَ) [ ع. ] (ص تف.) آشکارتر، روشن تر.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وطن ؛ میهن‌ها.
(اَ یا اُ یِ) [ ع. ] (اِ.) جِ وعاء.
۱- ظرف‌ها.
۲- مجاری ترشحی بدن.
