دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
کیست حافظ تا ننوشد باده بی آواز رود
عاشق مسکین چرا چندین تجمل بایدش
«حافظ»
( اِ) [ ع. ] (اِ.) جِ اخراج.
۱- مخارج.
۲- مالیات.
(اَ رَ) [ ع. ] (ص.) در علم عروض آن است که میم اول و نون آخر «مفاعیلن» را بیندازند تا «فاعیل» بماند، آن را به «مفعول» تبدیل کنند و اسم این زحاف «خرب» است و اسم جزیی که عمل ...
(اَ رَ) [ ع. ] (ص.) گنگ، لال.
(اَ رَ) [ ع. ] (ص.)۱ - آن که بینی اش را سوراخ کرده باشند.
۲- شعری که در وزن آن «خرم» واقع شده باشد یعنی «فعولن» را «عولن» و به واژه اخرم اضافه شود. «مفاعلتن» را «فاعلتن» گویند.
(اُ رَ) [ ع. ] (ص نسب.) آن جهانی ؛منسوب به آخرت.
(اُ را) [ ع. ] (ص.)
۱- دیگر، پسین.
۲- آخرت، جهان دیگر.
(اَ خَ سُ) [ ع. ] (ص تف.) خسیس تر، زبون تر، فرومایه تر، خوارتر.
(اَ سُ مِ) آخسمه، آبجو.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خشب.
۱- چوبها.
۲- چوبهای خوشبو.
(اَ شَ) [ ع. ] (ص.) گنده بینی، آن که بوی بد و خوب را درنمی یابد.
(اَ خَ صّ) [ ع. ] (ص تف.)خاص تر، گزیده تر.
( اِ) [ ع. ] (مص م.) اخته کردن.
(اَ ضَ) [ ع. ] (ص.)
۱- سبز.
۲- کبود، آبی.
(اِ ض ِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- سبز شدن، به رنگ سبز درآمدن.
۲- سبز شدن کشت.
(اَ) [ ع - فا. ]
۱- (مص ل.) خطا کردن، اشتباه کردن.
۲- (مص م.) منسوب به خطا کردن، خطا گرفتن بر کسی.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خطر؛ بلاها، سختیها.
( اِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) در خطر افکندن.
۲- ابلاغ و اعلام کردن.
۳- (اِ.) آگهی، اعلام.
(اِ رِ یِّ) [ ع. ] (اِمر.) نامهای که از طرف دادگاه برای شخص یا اشخاصی فرستاده میشود، و در آن مطلب مورد نظر را برای شخص یادآور میشوند.
( اِ) [ ع. ] (مص م.) پنهان کردن، نهان داشتن.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خُف.
۱- کف پای شتر.
۲- سم شترمرغ.
۳- کفش.
