دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت
گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید
«حافظ»
(گُ تَ) (مص م.) نک. واگذاردن.
(گ) (اِفا.) دور شونده. مق همگرا.
(گَ) (اِمص.) زیر و رو کردن، دوباره گرداندن.
(گ ر تَ) (مص م.)
۱- پس گرفتن، دوباره گرفتن.
۲- منع کردن.
(~.) (مص مر. اِمص.) بازگشت، مراجعت.
(گَ) (اِ.) پناه، پناهگاه.
(گُ) (مص مر. اِمص.)
۱- واگفتن.
۲- دشنام، فحش.
(گُ تَ) (مص م.) بازگو کردن، دوباره گفتن.
(گُ) [ فر. ] (اِ.) هر یک از اطاق‌های قطار.
(اِمص.)
۱- بازگفت سخن نشنیده.
۲- بازتاب صوت در داخل گنبد، حمام یا در کوه.
۳- تکرار بیت یا مصراعی که توسط دسته‌ای خوانده می‌شود، توسط دسته دیگر.
(یِ) (اِمص.) سخن شنیده را باز گفتن.
(حامص)۱ - سرایت.
۲- (دسته عزاداری) تکرار جمع مصراع یابیت ترجیع را.
۳- ورزشی اس ت پهلوانان را در گود زورخانه که یک به یک دست بر دیوار نهند و به جانب همان دست بر سینه زور کنند تا سینه برآمده پهن ...
(ص فا.) مرضی که از بیمار به دیگران سرایت کند، ساری.
[ په. ] (اِ.)
۱- افسوس.
۲- فریاد، ناله.
(ص.) بایا؛ بایسته، ضروری.
(بُ) [ انگ. ] (اِمر.) اسبابی به صورت صفحه‌ای سفید(از جنس پلاستیک، پشم شیشه و مانند آن) که می‌توان روی آن با ماژیک مخصوص آن مطلبی را نوشت که به راحتی قابل پاک کردن می‌باشد.
(یِ) (ص.) بایست ؛ ضرورت، لزوم.
(یِ) (اِ.)
۱- بهره.
۲- حاجت، مراد.
(وَ) [ ع. وباء ] (اِ.) نوعی بیماری عفونی و همه گیر و مسری.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)۱ - سختی، عذاب.
۲- بَدی سرانجام.
