دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
بوسه بر درج عقیق تو حلال است مرا
که به افسوس و جفا مهر وفا نشکستم
«حافظ»
(ل دَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه والد؛ پدر و مادر.
[ فر. ] (اِ.)
۱- نوعی رقص آرام دو نفره.
۲- موسیقی سه ضربی مخصوص این رقص.
(وَ سْ سَ) [ ع. ] (ق.) همین و بس. (واژه نخست عبارت والسلام علیکم به معنی درود بر شما).
(وَ لْ لا) [ ع. ] (ق.) سوگند به خدا.
(~.) (اِ.) مبالغه در کارها، اصرار، ابرام.
(~.) [ ع. ] (اِفا.)
۱- حیران، سرگشته.
۲- شیفته، عاشق.
(لِ) (اِ.) سراب.
(لُ) [ انگ. ] (اِ.) نام تجای نوعی چراغ خوراک پزی نفت سوز دارای فتیله.
(لَ) (اِ.) سیر جنگلی.
(نَ یا نِ) (اِمر.) آلگونه ؛ سُرخاب.
[ ع. ] (اِفا.) حاکم، فرمانروا. ج. ولاه.
[ انگ. ] (اِمر.) از ورزش‌های دسته جمعی - با توپ و دست - که میان دو دسته شش نفری در می‌دانی مستطیل شکل که به وسیله تور دو نیم شده برگزار می‌شود.
[ په. ] (اِ.) قرض، دین.
(خا) (ص فا.)
۱- قرض گیرنده.
۲- طلب کار.
(ص فا.) بدهکار.
(کَ دَ) (مص م.) قرض گرفتن.
(گُ دَ) (مص م.) پرداختن وام و بدهی.
(دَ) (مص ل.) خسته شدن، عقب ماندن.
(د) (ص مف.) خسته، مانده.
(دِ) (حامص.)
۱- فرسودگی، خستگی.
۲- عقب ماندگی.
