دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است
«حافظ»
(قِ عِ) [ ع. واقعه ] (اِ.)
۱- حادثه، پیش آمد.
۲- قیامت، رستاخیز.
(~. رِ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.) دچار حادثه بَد شده، مصیبت دیده.
(قِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)حقیقی، راست.
(قِ یَّ) (مص جع.) حقیقت، حقیقت داشتن.
(ق) [ ع. ] (اِفا.) باخبر، آگاه.
(ق) [ ع - فا. ] (حامص.)وقوف، آگاهی.
(قِ دَ) (مص ل.) (عا.) از کاری که با اشتیاق تمام پیش گرفته‌اند صرفنظر کردن.
(قَ یا قُ) [ فا - ع. ] (اِ.) (عا.) انکار، دبه، نکول.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- نگاه دارنده، حافظ.
۲- حامی.
(اِ.)
۱- بال، نوعی ماهی بسیار بزرگ.
۲- نوعی پارچه.
(ص.)
۱- بلند مرتبه، شریف.
۲- مقبول، شایسته.
۳- مشهور.
۴- برتر.
۵- (اِ.) قد، قامت.
۶- بیرق، درفش.
(تَ) (ص مر.) دارای اصل و نسب، نجیب زاده.
(ص مر.) عالی قدر، بلندمرتبه.
(حَ رَ)(ص مر.)
۱- آن که آستانش رفیع است، عالی مقام.
۲- عنوانی است شاهزادگان و نایب السلطنه را.
(اِ.)
۱- دیوار.
۲- سقف.
(گَ) بنا، معمار.
(مَ ن) (ص مر.) بلندطبع.
(اِ.) رازیانه ؛ گیاهی است خوش بو با دانه‌های ریز که برای نفخ مفید است.
(ل) [ ع. ] (اِفا.) پدر، اب.
(ل د) [ ع. والده ] (اِفا.) مؤنث والد؛ مادر.
