اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست
«حافظ»
(~. س ِ. کَ دَ)
۱- (مص ل.) گذشتن.
۲- (مص م.) لگدمال کردن.
(~. س ِ دَ) (مص ل.) پی سپردن، راه رفتن.
(~. سِ پَ)۱ - (ص فا.)رونده، سالک.
۲- (ص مف.) پایمال شده، لگدکوب شده.
(~. س ِ پَ دَ)(مص م.)
۱- پایمال کردن.
۲- عبور کردن.
(پَ یا پِ س ِ) (ص مر.)=پی سفید: شوم قدم، نامبارک.
(پِ. فَ) (ص مر.) تندرو، افراطی.
(پِ. فِ شُ دَ) (مص. ل) پافشاری، اصرار.
(پِ. کَ دَ) (مص م.) رگ و پی پا را قطع کردن، عاجز کردن.
(پِ. کَ دَ) (مص م.) از بین بردن اثر چیزی، پی گم کردن.
(~. گَ)
۱- (مص مر.) گشتن در پی چیزی.
۲- (ص.) کسی که در پی چیزی می‌گردد.
(~. گُ) (ص مر.) گم و ناپیدا، ناپدید، مفقودالاثر.
(~.) (ص فا.) دنبال کننده.
(~.) (حامص.)
۱- تعقیب، دنبال.
۲- ادامه دادن.
(اِ) [ انگ. ]Ph.D (اِ.) دکترای تخصصی در رشته‌های دانشگاهی.
(ص. اِ.)
۱- مرد کامل.
۲- باارج، ارزنده.
۳- متمول، صاحب اعتبار.
(اِمر.) نک پایاب.
(دِ) (ص. اِ.)
۱- کسی که با پای راه می‌رود و سواره نیست.
۲- بخشی از ارتش که سواره نیستند.
۳- ضعیف، مسکین.
۴- یکی از مهره‌های شطرنج.
۵- عامی، بی سواد.
(~. رُ) (اِمر.) قسمی از دو جانب خیابان که محل رفت و آمد عابران پیاده‌است.
(~. شُ دَ)(مص ل.)۱ - عزل کردن.
۲- (عا.) هزینه سنگین را متحمل شدن، پیشامد هزینه بَر.
(~. نِ) [ فا - ع. ] (اِمر.) بخشی از لشکر که افراد آن پیاده‌اند.
