اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
هر آن چه ناصح مشفق بگویدت بپذیر
«حافظ»
(پِ یا پَ هِ)(اِمص.)
۱- جست و جو، تحقیق.
۲- تحقیقات علمی و بازخواست.
۳- مؤاخذه.
۴- خبر، خبر داشتن.
(پِ یا پَ هَ دِ) (ص فا.)
۱- جست و جو کننده.
۲- کارآگاه، خبرچین.
۳- خردمند، دانا.
(پِ دَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- جست و جو کردن.
۲- بازپرسیدن.
۳- خواستن، طلب کردن.
(پَ) (اِ.) اصرار، الحاح.
(پَ) (ص.) چرکین، پلید.
(~.) (ص.)
۱- بی هنر.
۲- خودپسند.
۳- پله، پله‌های نردبان.
(پُ) (اِ.) (عا.)
۱- یک بار کشیدن سیگار و چپق.
۲- برجستن و فروجستن.
(~.) (اِ.)
۱- گنده و درشت.
۲- جامه سخت و درشت.
(پِ) (اِ.) بند انگشت دست یا پا.
(پَ) (اِ.) وزغ، قورباغه.
(پَ کُ پُ) (اِمر.) (عا.)
۱- ریخت، شکل، هیأت ظاهری، وجنات (زشت)، بد پک وپوز.
۲- دهان و اطراف آن.
(پَ کُ پَ) (اِمر.) سینه و قسمت راست و چپ آن.
(پَ کَ) (ص.) (عا.) افسرده، نومید.
(پَ مَ) (اِ.)
۱- دوشاب، شیره، دبس.
۲- شراب.
(پَ کَ) (اِ.) نک ارزن.
(پَ کَ) (اِ.) نان، خبز.
(پَ نَ یا نِ) (ص.) مردم فربه کوتاه بالا، خپله.
(پَ) (اِ.) تالاری باشد که بر بالا خانه سازند.
(پَ) (اِ.)
۱- پتک آهنگران.
۲- نرده جلو ایوان.
(پَ کِ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- دستگاهی برای تولید آب گرم.
۲- بسته نرم افزاری کامپیوتر.
