اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی
تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم
«حافظ»
(پُ تُ پَ) (اِمر.) آشپزی.
(پُ. کَ دَ) (مص م.) پختن.
(پُ تَ) [ په. ]
۱- (مص م.) کنایه از: آماده کردن، مهیا ساختن.
۲- (مص ل.) با - تجربه و کارآزموده گشتن.
(پَ تِ) (اِ.) پنبه.
(پُ تِ) (ص مف.)
۱- رسیده.
۲- تمام، کامل.
۳- باتدبیر، آزموده.
خوار (~. خا) (ص مر.) مفت خور، راحت طلب.
(~.) (اِمر.) شرابی که با مقداری گوشت بره بجوشانند.
(~. خا) (حامص.) مفت خوری، راحت طلبی.
(~. کَ دَ)(مص م.)۱ - کامل کردن.
۲- آماده ساختن کسی برای انجام کاری.
(پُ تَ) (اِمر.) جوشانده گیاهان دارویی برای شستشوی بدن بیمار.
(پُ تِ)(حامص.)کنایه از: کارآزمودگی و باتجربگی.
(پَ)۱ - (اِمص.) ضعیف شدن.
۲- رنجور و غمگین شدن.
۳- (ص.)پژمرده.
۴- ناقص.
(پَ) (اِ.) عشوه، ناز، خرام.
(پَ دَ) (مص م.) رنجاندن، آزرده ساختن.
(پَ دَ) (مص ل.) پژمردن. نک بخسیدن.
(پَ دِ) (ص مف.) پژمرده.
(پَ) (ص.)
۱- پهن، پخت.
۲- پراکنده، پاشیده.
۳- منتشر.
(~ُ پَ) (ص مر.)
۱- تار و مار، پراکنده.
۲- پرت و پلا.
(پَ دِ) (ص مف.) پهن شده، کوفته شده.
(پُ) (اِ.)نک خرفه.
