اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش
«حافظ»
(نِ) ( اِ.) نک ترمینال.
(اِمر.) داد و ستدِ جنسی، معامله‌ای که در آن پول رد و بدل نشود.
(اِمر.)
۱- پاتابه.
۲- جوراب.
(تَ) (اِمر.) شهری که محل مقر حکومت باشد.
(ص فا.) استوار، پابرجا، ثابت.
(حامص.) ایستادگی، پافشاری.
(اِمر.) نک پادام.
(اِمر.) کفش.
(ص مر.)
۱- اسیر.
۲- خدمتکار.
(یِ زِ) (اِمصغ.)
۱- پاچه.
۲- ریسمان خیمه که آن را بر روی زمین به میخ یا چیز دیگر ببندند.
۳- چیزی که عنان اسب را بدان بندند.
(یِ تَ) (مص ل.)
۱- پایدار ماندن.
۲- صبر و تأمل کردن.
(یِ تِ) (ص مف.) پاینده، دایم، باقی.
(ص مف.)
۱- لگدکوب شده.
۲- از بین رفته.
۳- زبون، پست.
(شُ دَ) (مص ل.) ۱ لگدکوب شدن.
۲- هدر رفتن، باطل گردیدن.
(کَ دَ) (مص م.) زیر پا کردن، از بین بردن.
(مَ) (اِمر.)
۱- شفیع، میانجی.
۲- یاری دهنده.
۳- پیشکار، خدمتگذار.
(~.) (حامص.)
۱- میانجیگری.
۲- کمک، دستیاری.
(یَ) (اِ.)
۱- کفیل، ضامن.
۲- کفش کن، درگاه.
۳- میانجی کننده.
(~.) (حامص.) میانجیگری، ضمانت.
(یَ دِ) (ص فا.) پایدار، جاوید.
