آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
که حکم بر سر آزادگان روان داری
«حافظ»
(~ صَ) (اِمر.) آهنگی است از موسیقی قدیم.
(~ طَ)(اِمر.) زه‌هایی بر دسته طنبور که با نهادن انگشت بر جای هر پرده، تغییراتی در آهنگ می‌دهند.
(~ عُ شّ) [ فا - ع. ] (اِمر.) آهنگی است از موسیقی قدیم.
(~ لِ) (اِمر.) از نواهای موسیقی قدیم.
(~ دِ) از نواهای موسیقی قدیم.
(~. کِ کِ رِ) (اِمر.) وسیله‌ای از تیغه‌های نازک خم پذیر که به وسیله ریسمان‌هایی به هم متصل شده و به پنجره آویخته می‌شود و با کشیدن ریسمان‌ها می‌توان آن را باز و بسته کرد.
(پَ) (ق مر.) پرشیب.
(پَ دَ) (اِ.) لغز، چیستان.
(پَ دِ) (ص نسب.)
۱- راز، هر چیز پوشیده.
۲- مستور، زن و دختر باحجاب.
۳- حاجب.
(پَ دِ. گَ تَ)(مص ل.)در حجاب شدن، پنهان شدن.
(پَ) (اِ.) فردوس، بستان.
(ی)(پُ) (ص مر.)دریده، بی شرم. بی حیا.
(پُ) [ معر. ] (اِ.) = پرزه:
۱- خواب مخمل، فرش.
۲- چیزی شبیه کرک که روی میوه‌هایی مانند به و هلو وجود دارد.
۳- پرهای ریز کوتاه که بر بعضی مرغان روید.
(پِ دِ) [ انگ. ] (اِ.) رییس جمهور.
(پَ) (اِ.) پرده، حجاب.
(~.) [ فر. ] (اِ.) سهم غذا مخصوص یک نفر.
(پُ)
۱- (اِمص.) پرسیدن، پرسش.
۲- (اِفا.) در ترکیب به معنی پرسنده می‌آید: بازپرس، احوالپرس.
(پِ رِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- دستگاه فشار که در صنایع سنگین و سبک مورد استفاده فراوان دارد، منگنه (فره).
۲- خبرگزاری، مرکز تهیه و انتشار خبر.
(پُ) (ص فا.) جویا، پرسنده.
(~.) (ص فا.) نک پرسا.
