آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
شیر هم شیر بود گرچه به زنجیر بود
نبَرَد بند و قلاده شرف شیر ژیان
«فرخی سیستانی»
(پَ تُ ش ِ) (حامص. اِمر.) به کار بردن اشعه ایکس برای تشخیص و معالجه امراض ؛ رادیولوژیوی.
(پَ تُ نِ) (حامص. اِمر.) رادیو - گرافی، عکس برداری به وسیله اشعه ایکس.
(پَ تُ وَ یا وِ) (اِ.) خطوط باریکی که از تابیدن نور پیدا می‌شود.
(پَ) (اِ.) جای بلندی که احتمال پرت شدن از آن وجود دارد.
(پَ) (اِ.)
۱- ستیزه، پیکار.
۲- با سخنان درشت با هم ستیزه کردن.
(پَ. کَ دَ) (مص ل.)
۱- بحث کردن، منازعه کردن.
۲- عتاب کردن، درشتی کردن.
(پَ خَ) (ص فا.) جنگجو، ستیزه جو.
(پَ رَ) (اِ.)
۱- سرین اسب و استر.
۲- شمشیر، تیغ.
(پَ خُ) (اِ.) = فرخو: پیراستن درختان، بریدن شاخه‌های زیادی اشجار.
(پ. ُ خا رَ) (حامص.) پرخوری.
(پُ. خا ت ِ) (ص مر.) بسیار مال، ثروتمند.
(پُ. خُ)(ص فا.) آن که بسیار می‌خورد.
(پَ رَ) (اِ.)کفل و سُرین اسب و استر و مانند آن.
(پَ دَ) (مص ل.) تفتیش کردن.
(~.) (اِ.)
۱- لای و ته جامه و کاغذ چنان که گویند یک پرد و دو پرد یعنی یک لای و دو لای یا یک ته و دو ته.
۲- خواب مخمل و جامه و مانند آن.
(پَ) (اِ.) = برد:
۱- چیستان، لغز، احجیه.
(پَ) (مص مر.)
۱- آرایش.
۲- جلا، صیقل.
(~. کَ دَ)(مص م.) جلا دادن، برق انداختن.
(پَ تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- ادا کردن، کارسازی کردن.
۲- جلا دادن.
۳- به انتها رسانیدن.۴ - شرح دادن.
۵- خالی کردن، خلوت کردن.
۶- دور کردن، جدا کردن.
۷- آهنگ کار کردن، به کاری دست زدن.
۸- از کاری فارغ شدن.
۹- آماده کردن، ...
(پَ تِ)(ص مف.)
۱- ادا شده.
۲- مهیا، آماده.
۳- به انجام رسیده.
۴- تهی، خالی.
۵- زدوده، پاک.
