آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
من مستم از جاى دگر، افتاده در دامى دگر
هر كس كه ايد سوى من، چون خود گرفتارش كنم...
«اوحدى مراغه اى»
(نِ) ( اِ.) نک ترمینال.
(اِمر.) داد و ستدِ جنسی، معامله‌ای که در آن پول رد و بدل نشود.
(اِمر.)
۱- پاتابه.
۲- جوراب.
(تَ) (اِمر.) شهری که محل مقر حکومت باشد.
(ص فا.) استوار، پابرجا، ثابت.
(حامص.) ایستادگی، پافشاری.
(اِمر.) نک پادام.
(اِمر.) کفش.
(ص مر.)
۱- اسیر.
۲- خدمتکار.
(یِ زِ) (اِمصغ.)
۱- پاچه.
۲- ریسمان خیمه که آن را بر روی زمین به میخ یا چیز دیگر ببندند.
۳- چیزی که عنان اسب را بدان بندند.
(یِ تَ) (مص ل.)
۱- پایدار ماندن.
۲- صبر و تأمل کردن.
(یِ تِ) (ص مف.) پاینده، دایم، باقی.
(ص مف.)
۱- لگدکوب شده.
۲- از بین رفته.
۳- زبون، پست.
(شُ دَ) (مص ل.) ۱ لگدکوب شدن.
۲- هدر رفتن، باطل گردیدن.
(کَ دَ) (مص م.) زیر پا کردن، از بین بردن.
(مَ) (اِمر.)
۱- شفیع، میانجی.
۲- یاری دهنده.
۳- پیشکار، خدمتگذار.
(~.) (حامص.)
۱- میانجیگری.
۲- کمک، دستیاری.
(یَ) (اِ.)
۱- کفیل، ضامن.
۲- کفش کن، درگاه.
۳- میانجی کننده.
(~.) (حامص.) میانجیگری، ضمانت.
(یَ دِ) (ص فا.) پایدار، جاوید.
