آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
چو میبینم کسی از کوی او دلشاد می آید
فریبی کاوّل از او خورده بودم یاد می آید
«ضمیری اصفهانی»
(مُ ذَ ذِ) [ ع. ] (اِفا.) مردُد، دو دل.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) گلو بریده، کشته شده، ذبح شده.
(مِ) [ ع. ] (ص.) منقاد، مطیع.
(مُ ذِ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) خوار دارنده.
(مَ ذَ لَّ) [ ع. مذله ] (اِمص.) خواری، ذلیلی.
(مَ ذَ مَّ) [ ع. مذمه ] (اِمص.) نکوهش، سرزنش.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نکوهیده، سرزنش شده.
(مُ نِ) [ ع. ] (اِفا.) گناهکار.
(مَ هَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- دین، آیین.
۲- راه، روش. ج. مذاهب.
(مُ ذَ هَّ) [ ع. ] (اِمف.) زر اندود شده.
(مَ هَ) [ ع. ] (ص.)
۱- مربوط یا منسوب به مذهب.
۲- دیندار مؤمن و معتقد به مذهب.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) چشیده شده.
(مُ ذَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- به یاد آورنده.
۲- وعظ کننده، واعظ.
(مُ ذَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نر.
۲- مربوط یا متعلق به جنس نر.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ذکر شده، یاد شده.
(مُ ذَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- دامن دار.
۲- کتاب یا رساله‌ای که در ذیل آن شرح داشته باشد.
(مَ ذَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- کسی که دامن جامه را بلند سازد.
۲- آنکه بر مطلبی یا کتابی ذیلی نویسد.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- پیمانه، اندازه.
۲- شماره، حساب.
(مُ رّ) [ ع. ] (ص.) تلخ.
(مَ رّ) [ ع. ] (مص ل.) گذشتن، گذشتن بر چیزی.
