آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
از چشم بخت خویش مبادت گزند از آنک
در دلبری به غایت خوبی رسیده‌ای
«حافظ»
(مُ دِ عَ) [ ع. مخادعه ] (مص م.) یکدیگر را فریب دادن.
(مَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخرج. هزینه، هزینه زندگی.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخراق.
(مُ) [ ع. مخازاه ] (مص م.)
۱- به ذلت افکندن.
۲- رسوا کردن.
(مَ زِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخزن. خزانه‌ها، گنجینه‌ها.
(مُ ص) [ ع. ] (اِفا.) دشمنی کننده، دشمن.
(مُ ص مَ) [ ع. ] (مص ل.) نک مخاصمه.
(مُ ص مِ) [ ع. مخاصمه ] (مص ل.) دشمنی کردن، جنگیدن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- درد زایمان.
۲- شتران آبستن.
(مُ ض رَ) [ ع. مخاضره ] (مص م.) میوه‌های سبز نارسیده بر درخت را فروختن.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) پوشش منفذدار و مرطوب حفره‌های داخلی برخی اندام‌ها.
(مُ طَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که با او سخن می‌گویند.
(مُ طِ) [ ع. ] (اِفا.) آنکه خود را به خطر اندازد.
(مُ طَ رَ یا رِ) [ ع. مخاطره ] (مص ل.) خود را به خطر افکندن.
(مَ فَ) [ ع. مخافه ] (مص ل.) ترس، هراس.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخلب ؛ چنگال‌ها.
(مُ لَ) [ ع. مخاله ] (مص ل.) گمان بردن.
(مُ لَّ) [ ع. مخاله ]
۱- (مص ل.) دوستی کردن با هم.
۲- (اِمص.) دوستی.
(مُ لَ یا لِ سَ) [ ع. مخالسه ]
۱- (مص ل.) شتاب کردن، عجله کردن.
۲- (اِمص.) شتاب، عجله.
(مُ لَ صَ) [ ع. مخالصه ] (مص ل.) دوستی خالص و بی ریا.
