آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
هر خس و خاری درین صحرا بهاری داشت لیک
سر به سر دوران عمر ما خزانی بیش نیست
«رهی معیری»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دوست داشته شده، معشوق.
(مَ بَ یا بِ) [ ع. محبوبه ] (اِمف.) معشوقه.
(مَ یَّ) [ ازع. ] (مص جع.) محبوب بودن، مورد محبت بودن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) گرفتار، زندانی.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- صلب و سخت از هر چیز.
۲- روز گرم.
۳- خردمند تیز خاطر.
۴- خالص از هرچیز.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) نیازمند.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) با احتیاط، احتیاط - کننده.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) حیله گر، مکار.
(مُ لِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- زن حیله گر.
۲- جاکش.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِفا.) بازداشت - کننده، بند کننده.
(مُ تَ جِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) پنهان شونده.
(مَ تِ) [ ع. ] (اِ.) اصل، نسب.
(مُ تَ دّ) [ ع. ] (اِفا.) خشم کننده.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- احتراز کننده.
۲- خویشتن دار.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) پرهیزکننده.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) نگهبانی کننده، پاسبان.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) پیشه ور، صنعتگر.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) سوخته، سوزان.
(مُ تَ رِ قِ یا قَ) [ ع. محترقه ] (اِفا.) مؤنث محترق. ؛ مواد ~ موادی که موجب سوزاندن اشیا و تولید حریق شود.
(مُ تَ رَ) [ ع. ] (اِمف.) بزرگوار، مورد احترام.
