دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد